We hadden vanmorgen op school het Suikerfeest op school, dan mag je 3 snoepjes meenemen en dan ga je het opeten.
Vanmiddag gaan we een wereldrecord breken met een stukje voorlezen , dit stukje;
Ik ren de hoek om, en weer de hoek om. Ik kijk achter me: niemand natuurlijk.
Slome bakkers.
In deze straat ben ik nog niet eerder geweest. En nergens zie ik Jantwan.
Hoe groot is dit dorp nou? Ik ben onderhand Kampioen Kwijtraken.
‘Jantwan!’
De straatkeien staan schots en scheef, grote en kleine door elkaar, slordig neergekwakt. Rennen gaat moeilijk, dus spring ik van steen naar steen.
Van eilandje naar eilandje.
Bij elke zijstraat stop ik even, maar hij is nergens te zien.
‘Jantwahan!’
Ik spring verder. Stel voor dat je op een onbewoond eiland zit.
Dat je een vlot bouwt. Dat je na een lange zeereis eindelijk land bereikt,
,maar dat dat ook weer een onbewoond eiland is, en zo iedere keer.
Van eilandje naar eilandje. Na een tijdje, als je de wereld rond bent,
Kom je weer op je oude eiland terecht.
Misschien denk je dan wel: héhé. Thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten